Μήπως γνωρίζετε ποιοι είναι οι καλύτεροι μάντεις στην ιστορία ; μια καλή απάντηση είναι : «Οι αστρολόγοι»
Μετά από αυτούς ποιοι νομίζετε ότι έρχονται , ποιοι ξεπερνούν τους προηγούμενους σε κορώνες ; «Οι οικονομολόγοι» !
Ο λαός απαντά : Την τύφλα τους !...
Αν προσέξουμε ενδελεχώς θα παρατηρήσουμε ότι ακόμη και αυτοί από τους τελευταίους που καταφέρονται με πυρωμένους λόγους κατά της παγκοσμιοποίησης το κάνουν με όρους νεοταξίτικής ανάλυσης .
Θα παρατηρήσετε ότι και αυτοί οι παραπάνω «επαναστάτες» ,φαντάζονται έναν κόσμο στον οποίο οι αγορές αγαθών, υπηρεσιών και εργατικής δύναμης είναι απόλυτα ολοκληρωμένες αποτελεσματικές και δίκαιες .
Κοιμούνται «τον ύπνο του Δικαίου».
Μια τέτοια προσέγγιση είναι εντελώς λανθασμένη ,ότι και να λένε οι παραπάνω λεγόμενοι σοφοί
Αυτό που παρατηρούμε είναι ότι τα εθνικά σύνορα συνεχίζουν να επηρεάζουν το εμπόριο ,ακόμη και στην χαλαρότερη μορφή ύπαρξής τους ,έχουμε τις γλωσσικές και τις πολιτισμικές διαφορές , άλλοτε υπάρχουν δασμολογικά εμπόδια και άλλοτε όχι . Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες σχεδόν πάντα “ξεφεύγουν” από τον έλεγχο των ¨σοφών¨ . Ακόμη και οι κερδοσκόποι που πουλάνε και αγοράζουν ταυτόχρονα σε διαφορετικές αγορές τα ίδια προϊόντα έχουν να αντιμετωπίσουν καθυστερήσεις , λάθη στρατηγικής ,κίνδυνους εκβιασμού των τιμών , χαοτικές και μη υπολογίσιμες μεταβολές τιμών που οδηγούν στην καλύτερη των περιπτώσεων την εξισορροπητική κερδοσκοπία (arbitrage) σε αποτυχία .
Οι εργαζόμενοι , κόντρα στα όνειρα των νεοταξιτών ,δεν μετακινούνται εύκολα . Ούτε και η τεχνολογία μπορεί να είναι απόλυτα διεθνής , έχουμε ακόμη και ηλεκτρονικά μαγαζιά της ίδιας εταιρείας (amazon) σε διαφορετικές χώρες με διαφορετικές τιμές .
Οι εταιρείες φοβούνται τους καταναλωτές έστω κι αν προσπαθούν να το κρύψουν μέσα από εντυπωσιασμούς νεοφιλελεύθερης οίησης και προχωρούν σε συμβιβασμούς,βλέπετε τώρα τα κοινωνικά δίκτυα έχουν μεγάλο μερίδιο στην ενημέρωση ,πράγμα που το παραδέχονται όλοι .
Τι πιστεύετε ότι θα γίνει τελικά, η παγκόσμια εξαλλοσύνη θα κοντράρει την πολιτική ανάγκη των εθνικών κρατών και τοπικών οικονομιών ;
Μπορούμε να απαντήσουμε με σιγουριά αν λάβουμε υπ όψιν μας τρία προαπαιτούμενα , την παγκόσμια οικονομική συνεργασία , το έθνος - κράτος , και την πολιτική της δημοκρατικής επικοινωνίας .
Αυτά τα τρία χρειάζονται οικονομική συνεργασία χωρίς φραγμούς , διαρκή πολιτική κινητοποίηση και μαζικούς δημοκρατικούς θεσμούς.
Η επιλογές στον αντίποδα σχηματίζουν την σημερινή ζοφερή εικόνα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας των ολιγαρχικών εταιρικών ομάδων.
Ο παγκόσμιος φεντεραλισμός οδηγεί τις εθνικές κυβερνήσεις σε εξαφάνιση ,με τις νομοθετικές , εκτελεστικές και δικαστικές εξουσίες να αλλάζουν μέσα σε μιαν υπερεθνική κόλαση .
Ο τελικός στόχος τους είναι :ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΓΟΡΑ .
Πολλοί πιστεύουν πως ήδη ζούμε αυτή την πραγματικότητα ,οι κυβερνήσεις κυνηγάνε με την «γλώσσα έξω» τις αγορές με την λιτότητα να είναι η εμμονή τους , μερικές κυβερνήσεις σαν τις ελληνικές αρχίζουν να αυτοκαταργούνται , οι νομοθεσία παίρνει διαζύγιο από τα εργατικά συμφέροντα , τα πάντα ιδιωτικοποιούνται και οι θεσμοί απορρυθμίζονται , οι εθνικές πολιτικές συρρικνώνονται και οι εθνικές κυριαρχίες χάνονται .Ο «χρυσός ζουρλομανδύας» που ονειρεύτηκε προφητικά ο Φρίντμαν το 1999 είναι πια ορατός ,τον φοράμε σιγά σιγά όλοι μας και μας δένει πισθάγκωνα , μόνο που ο χρυσός δεν τρώγεται ...
Έτσι λοιπόν προσπαθούν να περπατήσουν σε ένα τεντωμένο σχοινί ,σε μια ισορροπία του τρόμου θέλουν να πετύχουν ταυτόχρονα σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες ,ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων και νομισματική κυκλοφορία κεντρικά ελεγχόμενη .
Εμ, που δεν γίνεται να τα πετύχουν και τα τρία ταυτόχρονα όπως άλλωστε αποδεικνύει η σκληρή (για τους νεοφιλελεύθερους ) πραγματικότητα .όποτε προσπαθούν να πετύχουν τα δύο από τα προηγούμενα τους ξεφεύγει το τρίτο .τελικά καταλήγουν σε έναν οικονομικό σταλινισμό που τον πληρώνουν οι λαοί με αίμα και δάκρυ.
Απέναντι σε αυτά θα μπορούσαμε να προτείνουμε
1 Απομάκρυνση της παραγωγής πολιτικής από την πολιτική παραγωγής των αγορών
2 Εθνικό κράτος - Τοπική συλλογική αντιμετώπιση των προβλημάτων
3 Διάδοση και Κυριαρχία της αντιολιγαρχικής δημοκρατικής παγκόσμιας συνεργασίας .
Ίσως έτσι περάσουμε στο capitalexit
για τα Μμ-νέα
Λάμπρος Κατσαρός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου