Συνέλευση Πολιτών Γλυκών Νερών Ιούνιος 2016

Συνέλευση Πολιτών Γλυκών Νερών Ιούνιος 2016
Μια εκδήλωση, ένα περιστατικό, μια συνέντευξη και αρκετά συμπεράσματα
Την Κυριακή 22 /05/16 πραγματοποιήσαμε μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση στον «χώρο» μας, την πλατεία του Παλιού Δημαρχείου Γλ. Νερών με καλεσμένους τον οικονομολόγο Κο Δημήτρη Καζάκη και τον νομικό Κο Ιωάννη Γκινοσάτη, με θέμα το τί & πώς πρέπει να γίνει καθώς η χώρα & η κοινωνία βρίσκονται σε συνθήκες κατοχής & εξαθλίωσης. Τρίτος ομιλητής ήταν εκπρόσωπος της Συνέλευσης που εκτός από ένα μικρό απολογισμό δράσεων αυτής της 5ετίας, κατέθεσε την βασική μας άποψη γι αυτήν την περίοδο, για την ανάγκη δημιουργίας ενός Δημοκρατικού, Πατριωτικού, Απελευθερωτικού Μετώπου από την βάση της κοινωνίας, που αποτελεί μονόδρομο & ζητούμενο.
Στην διάρκεια της εκδήλωσης διανεμήθηκε κομματικό έντυπο του ΕΠΑΜ χωρίς προηγούμενη ενημέρωση της Συνέλευσης. Μετά τις αντιδράσεις μελών μας, εκπρόσωπος του Τοπικού Πυρήνα Παλλήνης, δήλωσε άγνοια, ενώ την ευθύνη ανέλαβε μέλος του ΕΠΑΜ άλλης περιοχής, ζητώντας συγνώμη καθώς δεν γνώριζε τον χαρακτήρα της εκδήλωσης. Σ ‘αυτό το σημείο το περιστατικό για την Συνέλευση θεωρήθηκε λήξαν.
Συνέχεια δόθηκε από τον Κο Καζάκη δημόσια μέσα από συνέντευξη που έδωσε στις 24/05/16 στο διαδικτυακό ραδιόφωνο «e-roi.gr», όπου υποστήριξε ανοιχτά ότι «Μέτωπο υπάρχει και είναι το ΕΠΑΜ, το μόνο Μέτωπο» ενώ καταφέρθηκε με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για την Συνέλευσή μας, για συναγωνιστές μας, αλλά και για το κίνημα των Λαϊκών Συνελεύσεων γενικότερα, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «απαγορεύσεις στα κόμματα επέβαλαν μόνο φασιστικές δικτατορίες & οι Λαϊκές Συνελεύσεις» …..
Όλα αυτά τα φοβερά με αφορμή την εκδήλωση της Λαϊκής Συνέλευσης των Γλυκών Νερών που τον προσκάλεσε.
Εμείς από την πλευρά μας, τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, δεν τους παίρνουμε προσωπικά, αλλά τους εκλαμβάνουμε σαν άποψη του Κου Καζάκη απέναντι στις Συλλογικότητες Λαϊκής Αυτοοργάνωσης με Αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά, που αναπτύσσονται σε πολλαπλά επίπεδα της κοινωνικής ζωής στην περίοδο των μνημονίων, χωρίς, είναι η αλήθεια, να ζητηθεί ή έγκριση οποιουδήποτε.
Εάν είναι «φασισμός»- όπως ανοιχτά ανέφερε όχι την εκδήλωση, αλλά στην συνέντευξή του στο «e-roi.gr» - τα μέλη μιας τέτοιου χαρακτήρα Συλλογικότητας, σαν οργανωτές μιας εκδήλωσης –αυτοί που τελικά αφιέρωσαν κόπο και χρόνο για την πραγματοποίησή της-, να θέλουν οι ίδιοι να καθορίσουν τον τρόπο διεξαγωγής της (π.χ. να ενημερωθεί η Συνέλευση για το όποιο έντυπο πρόκειται να διακινηθεί στους παρευρισκόμενους), τότε πώς θα πρέπει να χαρακτηριστεί η απαίτηση ενός καλεσμένου-φιλοξενούμενου να είναι αυτός που θ αποφασίσει τις διαδικασίες; Όταν μάλιστα η συγκεκριμένη Συνέλευση τον έχει τιμήσει σαν ομιλητή σε δύο μέχρι τώρα εκδηλώσεις της, που έγιναν με υποδειγματικά δημοκρατικό τρόπο και με μια πολύωρη συνέντευξή του στο διαδικτυακό ραδιοσταθμό της το «Platia Radio». Απλώς αυτές οι συμπεριφορές και οι τακτικές καταδεικνύουν κι εξηγούν γιατί δεν μπορεί να συμβάλλει σε κάποιο Μέτωπο συνεργασίας ο Κος Καζάκης.
Αυτό που μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι για να θίξει ο Κος Καζάκης τις όντως «προβληματικές» σχέσεις των Λαϊκών Συνελεύσεων με τα κόμματα, υιοθετεί την οπτική των παραγὀντων του συστήματος – πολιτικοί, κόμματα, μεγαλοδημοσιογράφοι – οι οποίοι ειδικά την περίοδο 2011-12, δεν έχαναν την ευκαιρία να ταυτίσουν τις Λ.Σ με τον φασισμό!!! Όμως πάνω απ όλα είναι πια «προβληματικές» οι σχέσεις ενός τεράστιου πλειοψηφικού, κοινωνικού ρεύματος με τους παράγοντες και τους θεσμούς που στην σύγχρονη, αντιπροσωπευτική «δημοκρατία», αναλαμβάνουν να διαχειριστούν την εξουσία για λογαριασμό της κοινωνίας, των τάξεων κ.λ.π
Ειδικά τα τελευταία 100 χρόνια της παγκόσμιας ιστορίας έδειξαν, ότι όπου ηγέτες και κόμματα –ανεξάρτητα εξαγγελιών & οραμάτων – μονοπώλησαν την εξουσία, η κοινωνία και ειδικά η λαϊκή πλειοψηφία οδηγήθηκε στο περιθώριο & την καταστροφή. Είναι «φασίστες» λοιπόν όσοι θέλουν ν αποφασίζουν για όλα όσα τους αφορούν, οι ίδιοι & αρνούνται να παραχωρήσουν αυτό το δικαίωμα στον οποιονδήποτε «μεσάζοντα» ανάμεσα στη κοινωνία & την εξουσία ;
Όσοι τους αρνούνται αυτό το θεμελιώδες κι αναφαίρετο δικαίωμα πώς θα πρέπει να χαρακτηριστούν;
Άλλωστε κανείς δεν τους απαγορεύει, σαν Πολίτες ισότιμα με τους άλλους, να συμμετέχουν στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες σεβόμενοι τους κανόνες συνύπαρξης & αυτοπεριορισμού.
Ως Συνέλευση Πολιτών Γλ. Νερών, μπήκαμε στην διαδικασία σύνταξης αυτού του κειμένου, όχι για ν απαντήσουμε αποκλειστικά και μόνο στο Κο Καζάκη. Μια σειρά προσωπικότητες, κόμματα, οργανώσεις του λεγόμενου αντιμνημονιακού χώρου, ενώ επικαλούνται την ανάγκη για «Μέτωπο» και Ενότητα, θεωρούν τον εαυτό τους κάτοχο της απόλυτης αλήθειας, καλώντας όλους τους υπόλοιπους να τους ακολουθήσουν. Το μόνο που φαίνεται να τους ενδιαφέρει είναι η περιχαράκωση ενός στενά κομματικού ακροατηρίου, αδιαφορώντας για την έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντί τους από το ευρύτερο κίνημα, που δείχνουν απλώς να θέλουν να το χειραγωγήσουν χωρίς να το εκτιμούν ιδιαίτερα.
Το κίνημα των Λ.Σ & των πλατειών του 2011-12, παρά τις αντιφάσεις & τις αδυναμίες του που πρέπει να συζητηθούν & να διορθωθούν, πέτυχε κάτι μοναδικό για τα πολιτικά πράγματα της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες : Δημιούργησε ένα αυτόνομο παλλαϊκό, πανελλαδικό κέντρο αποφάσεων που οργάνωσε & πραγματοποίησε μερικές από τις μεγαλύτερες & δυναμικότερες διαδηλώσεις που έχει γνωρίσει ποτέ η χώρα (καλοκαίρι 2011-Φλεβάρης 2012), σύροντας κυριολεκτικά στις αποφάσεις του, κομματικές γραφειοκρατίες & επαγγελματίες συνδικαλιστές.
Εάν μια «πρωτοπορία», περιμένει πρώτα ένα κίνημα ν αποδεχτεί την δική της «πλατφόρμα» και μετά να συμμετάσχει ενεργά σ αυτό, το έχει χάσει το τρένο.
Η διαδικασία είναι ακριβώς αντίστροφη :
Συμμετέχεις ενεργά, ισότιμα και με σεβασμό στην διαφορετικότητα του καθενός, στις πολύμορφες, πολύχρωμες & πολλές φορές αντιφατικές κινηματικές διαδικασίες και μέσα από την κοινή δράση, το διάλογο & την αντιπαράθεση, πείθεις ή όχι για τις απόψεις σου.
Στη βάση της κοινωνίας συντελούνται διεργασίες που πολλοί αδυνατούν ή αδιαφορούν να παρακολουθήσουν, συνήθως επειδή δεν ελέγχουν.
Μια παρέα νέων αποφασίζει να καλλιεργήσει συλλογικά ένα χωράφι.
Μια ομάδα γιατρών & νοσηλευτών αποφασίζει να προσφέρει υγειονομική περίθαλψη στην κοινωνία που την έχει τόσο ανάγκη.
Εκπαιδευτικοί αποφασίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε μαθητές εκτός του επίσημου ωραρίου.
Εργαζόμενοι καταλαμβάνουν έναν πρώην χώρο εργασίας και αποφασίζουν να τον επαναλειτουργήσουν αυτοδιαχειριστικά.
Πολίτες σε μια γειτονιά, σε μια Πόλη, σ ένα χωριό αποφασίζουν να δημιουργήσουν δική τους αμεσοδημοκρατική Συνέλευση.
Νέοι αγρότες & αγρότισσες αποφασίζουν να διαθέσουν τα προϊόντα τους χωρίς μεσάζοντες.
Μια παρέα αποφασίζει να εκφράσει τις πολιτιστικές της ανησυχίες στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την μουσική, μακριά από την εμπορευματοποίηση.
Κοινό τους στοιχείο : Άνθρωποι, Πολίτες κάθε ηλικίας και φύλου αποφασίζουν ν απαντήσουν συλλογικά στην κρίση, ισότιμοι και διαφορετικοί μεταξύ τους.

Στο βαθμό που αυτές οι απόπειρες δεν περιοριστούν απλώς στο να συμμαζεύουν τα κοινωνικά συντρίμμια που δημιουργεί η βαρβαρότητα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά αμφισβητούν στην πράξη βήμα-βήμα, παίρνοντας στα χέρια τους οι ίδιοι τους θεσμούς και τις δομές, τότε μπορούμε να υποθέσουμε βάσιμα ότι η διαδικασία ενός πολιτικού κινήματος, από την βάση της κοινωνίας, ενός μετώπου, έχει ξεκινήσει αναζητώντας σημεία συνάντησης. Προσωπικότητες & κόμματα ή θα συμπορευτούν ή θα μείνουν στο περιθώριο & θα ξεχαστούν.